#12 Rehearsing (the Care for) Decay

Rust is a signifier of decay, of neglect.

Allow to rust

allow to decay

allow to wither

allow to change

allow to leak

allow to be unstable

allow to

For now the work is to do, rather than to understand. To move, rather than to capture. To question, rather than answer. To be uncertain, rather than correct.

The different movements acted out on/with the objects and the bacteria bring up questions of gestationality, mothering, and care. It’s about the destructiveness of unconditional love, the impossibility of unconditional love. How do we care for the messy, the un-contained, and the ugly?

Something that changes all the time, something that is in decay, something that might leave, something that is not yours to own? How to care for these installations, the slippery, the dirty? Calling on gestational labour, the intricate relationship between vitalism and work, biopolitics, mothering and its imagination in a different kinder world. A world where the ugly becomes beauty and livelihood in decay.
What are the structures of ownership and hyachries within care-relationships and what are the antagonists of care and mothering? Do we claim something ours in order to love or care for it? What are the colonial implications that shape ownership and care?

In the work, there is an attempt at moving the captured by intervening with my body or my collaborator, that is, the iron bacteria that I have been meticulous providing conditions for their growth and decay.

I’m trying to expose the workings of these questions, not answer them directly. This is slowly shaping into a performance piece where the actions/movements/moments in the studio are becoming the work by daily repetition.

text by artist

Roest is een teken van vergaan, van verwaarlozing.

Laten roesten

laten aftakelen

laten verdwijnen

toestaan te veranderen

laten lekken

instabiel zijn

toelaten

Voor nu is het werk eerder doen dan begrijpen. Bewegen eerder dan vastleggen. Vragen stellen eerder dan antwoorden. Onzeker zijn eerder dan correct.

De verschillende bewegingen die worden uitgevoerd op/met de objecten en de bacteriën roepen vragen op over drachtigheid, moederschap en zorg. Het gaat over de destructiviteit van onvoorwaardelijke liefde, de onmogelijkheid van onvoorwaardelijke liefde. Hoe zorgen we voor het rommelige, het ongerepte en het lelijke?

Iets dat voortdurend verandert, iets dat in verval is, iets dat weg zou kunnen gaan, iets dat niet van jou is? Hoe zorg je voor deze installaties, het glibberige, het vieze? Een beroep doen op drachtarbeid, de ingewikkelde relatie tussen vitalisme en werk, biopolitiek, moederschap en de verbeelding daarvan in een andere, vriendelijkere wereld. Een wereld waarin het lelijke overgaat in schoonheid en levensonderhoud in verval.
Wat zijn de structuren van eigendom en hyachrie binnen zorgrelaties en wat zijn de antagonisten van zorg en moederen? Eisen we iets op om ervan te houden of ervoor te zorgen? Welke koloniale implicaties geven vorm aan eigendom en zorg?

In het werk is er een poging om het vastgelegde te bewegen door in te grijpen met mijn lichaam of mijn medewerker, dat wil zeggen, de ijzeren bacteriën die ik zorgvuldig heb voorzien van de condities voor hun groei en verval.

In het werk zit een poging om het vastgelegde te bewegen door in te grijpen met mijn lichaam of mijn medewerker, dat wil zeggen, de ijzeren bacteriën die ik zorgvuldig heb voorzien van condities voor hun groei en verval.

Ik probeer de wisselwerking tussen deze vragen bloot te leggen, niet om er direct antwoord op te geven. Dit vormt zich langzaam tot een performance waarin de handelingen/bewegingen/momenten in de studio het werk worden door dagelijkse herhaling.

tekst door kunstenaar

Free entrance with ticket / Gratis toegang met ticket
September 14, 18:30 – 20:30
Location: Central Space
Entrance: Paulus Potterstraat 13, Amsterdam

In the process Mirre Yayla Séur was guided by Ksenia Perek.

18:30 – doors open
18:45 – 19:15 – part 1
break
19:30 – 20:00 – part 2
20:30 – end